Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
uczyć się — I – nauczyć się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zdobywać jakiś zasób wiedzy, przyswajać sobie jakieś wiadomości lub umiejętności : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uczyć się do matury. Nauczył się chemii. Nauczył się skakać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uczyć się – nauczyć się rozumu — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyciągać wnioski z własnych, wcześniej popełnionych błędów, nabierać życiowej mądrości, rozsądku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jeszcześ się rozumu nie nauczył?! Człowiek się uczy rozumu przez całe życie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nauczyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. uczyć (się) I{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}(już) ja cię [was, ich itp.] nauczę {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozum — 1. Brać coś na rozum «zastanawiać się nad czymś, rozważać coś»: Może dlatego właśnie, że instynkt jest tak zawodny, lubimy brać wszystko na rozum. Cosm 7/1999. 2. Iść, pójść, sięgnąć, pot. skoczyć po rozum do głowy «zastanowiwszy się znaleźć na… … Słownik frazeologiczny
rozum — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. rozummie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} właściwa człowiekowi zdolność pojmowania, wnioskowania, wydawania sądów, umożliwiająca mu poznanie rzeczywistości; umysł : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
błąd — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. błędu, Mc. błędzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niezamierzone odstępstwo od normy, obowiązującej reguły, zasady; pomyłka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zrobić błąd, popełnić błąd. Błąd … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozum — m IV, D. u, Ms. rozummie; lm M. y, D. ów 1. «władza poznawcza umysłu ludzkiego, zdolność myślenia, poznawania, wykrywania związków zależności między postrzeganymi rzeczami, zjawiskami i formułowania sądów, orzekania o tych zjawiskach i… … Słownik języka polskiego
oświecić — dk VIa, oświecićcę, oświecićcisz, oświecićeć, oświecićcił, oświecićcony oświecać ndk I, oświecićam, oświecićasz, oświecićają, oświecićaj, oświecićany 1. książk. «nauczyć czegoś, pouczyć, poinformować o czymś» Oświecić kogoś, jak powinien się… … Słownik języka polskiego
